Toen in 1984 de videoclip van Smalltown Boy verscheen, zette Bronski Beat een verhaal neer dat tot op de dag van vandaag niets aan urgentie heeft verloren. De korte documentaire die nu uit is, laat zien hoe baanbrekend dit nummer en deze clip waren – niet alleen voor de muziekgeschiedenis, maar vooral voor de zichtbaarheid van queer jongeren.
Tekst: Redactie, met dank aan Jimmy Somerville
Foto: Hoes van single Smalltown Boy
De single en de videoclip, 1984
In de clip zien we zanger Jimmy Somerville als jonge man die in een beklemmende, vijandige omgeving opgroeit. Zijn verlangen naar liefde en vrijheid botst met de harde realiteit: vijandigheid van leeftijdsgenoten, afwijzing door zijn ouders en een samenleving die zijn bestaan niet erkent. De scène waarin hij in de trein stapt en letterlijk zijn geboortestad achter zich laat, symboliseert de zoektocht naar een plek waar hij wél zichzelf mag zijn. De docu benadrukt hoe revolutionair dit destijds was: een openlijk homoseksuele band die niet alleen zong over verlangen en verlies, maar ook over geweld, schaamte en de noodzaak om te vluchten. Voor talloze jongeren was het een spiegel én een handreiking: je was niet alleen.
Docu Bronski Beat, 2025
Vandaag, veertig jaar later, raakt de clip nog steeds. Het thema van eenzaamheid en moed is universeel, en de docu maakt duidelijk hoe de videoclip van Smalltown Boy een cultureel ijkpunt werd. Het nummer werd een anthem voor de queer gemeenschap en een soundtrack voor iedereen die ooit voelde dat hun dorp te klein was voor hun dromen.
In juli 2025 ontving de band de PRS for Music Heritage Award, als erkenning voor hun blijvende invloed op zowel muziek als de lhbtiq+ cultuur. De prijs werd uitgereikt tijdens een ceremonie bij The Big Chill in Londen, dat nu gevestigd is op de plek van de voormalige Bell-pub — de locatie waar Bronski Beat in 1983 hun allereerste liveoptreden gaf. De docu Bronski Beat: Smalltown Boys to Heritage Heroes | PRS for Music Heritage Award 2025 is te zien op YouTube: