De Gaykrant is sinds 1980 een begrip in Nederland en ver daarbuiten. Het begon allemaal in Eindhoven, in gaybar Du Masher, waar Henk Krol en zijn toenmalige partner Joop Boonstra het idee kregen voor een speciale krant voor de ‘gaywereld’. Wat als grap begon, groeide razendsnel uit tot een serieus blad met een enorme impact.
De Gaykrant werd onder leiding van Krol en Boonstra het grootste homo-informatieblad van Europa. Naast luchtige magazine-artikelen bood het blad ruimte aan onderwerpen die elders nauwelijks aan bod kwamen: hiv en aids, gelijke rechten en discriminatie. Voor velen werd de Gaykrant een baken van zichtbaarheid en steun in een tijd waarin openlijk uitkomen voor je geaardheid nog allerminst vanzelfsprekend was. (foto: aids activist Hellun Zelluf tijdens actie ACT UP Amsterdam en de HIV Vereniging Nederland, 1991).
De Gaykrant groeide uit tot een echt merk. Er kwamen de Mr. Gay-verkiezingen en de Gaykrant Awards, waarmee mensen die zich inzetten voor homo-emancipatie in het zonnetje werden gezet. In 1990 verscheen zelfs een Russische editie van de krant (foto: hoofdredacteur Henk Krol bekijkt de Russische editie), in samenwerking met het Franse Gai Pied. Dat benadrukte de internationale uitstraling van het blad en de rol die Nederland had als voorloper in homo-emancipatie.
De inzet van de Gaykrant vond zijn hoogtepunt in 2001, toen Nederland als eerste land ter wereld het burgerlijk huwelijk openstelde voor paren van gelijk geslacht. Jarenlang had de krant hierover geschreven, debatten aangezwengeld en persoonlijke verhalen gedeeld. Dankzij dat podium kreeg de strijd voor gelijke rechten een gezicht. De Gaykrant werd wereldwijd een symbool van vooruitgang.
Net als veel andere tijdschriften kreeg de Gaykrant in de 21e eeuw te maken met teruglopende advertentie-inkomsten en een dalend aantal abonnementen. Ondanks de inhoudelijke kracht en loyaliteit van de achterban kwam het blad in financieel zwaar weer terecht.
Na 34 jaar en 676 edities viel in 2013 het doek: de papieren Gaykrant moest stoppen. “Een belangrijke spreekbuis valt weg,” betreurde een woordvoerder van COC Nederland destijds. “Er blijft nog genoeg te winnen.” Daarmee werd duidelijk dat de strijd voor zichtbaarheid en gelijke rechten nog altijd niet voltooid was.
Vier jaar later maakte de Gaykrant een doorstart, dit keer als online platform en stichting. De legacy van tientallen jaren strijd, zichtbaarheid en community-vorming kreeg een nieuw leven in digitale vorm.
Vandaag de dag is de Gaykrant een stichting die volledig draait op vrijwilligers. Met de slogan “Gaykrant, platform van Regenboognieuws” bouwen we voort op onze rijke erfenis. Het platform geeft ruimte aan verhalen over leefstijl, cultuur, geschiedenis en actualiteit, en nodigt de hele regenbooggemeenschap uit om bij te dragen.
De Gaykrant staat symbool voor doorzettingskracht, emancipatie en saamhorigheid. In Nederland gaf het blad generaties LHBTIQ+ mensen zichtbaarheid en erkenning, en internationaal liet het zien dat een kleine gemeenschap wereldwijd impact kan hebben.
Die legacy is de basis voor de toekomst. Samen met nieuwe generaties schrijvers, lezers en vrijwilligers blijft de Gaykrant Regenboognieuws publiceren – omdat het verleden ons trots maakt, maar de toekomst nog geschreven moet worden.