Tekst door Bamber Delver, hoofdredacteur Gaykrant
Beeld: D’66; screenshot Gayety
Politiek. Verkiezingen. Er hing iets van opluchting in de lucht, de ochtend na de verkiezingen. Alsof Nederland even uitademde. De PVV verloor terrein, D66 kwam als winnaar uit de bus, en het leek alsof er eindelijk een keerpunt was bereikt. Alsof het verstand weer een beetje terug was gekeerd in de politiek. En eerlijk is eerlijk: dat mag gevierd worden. Want progressieve partijen, hoe gebrekkig soms ook[1], zijn nog altijd degenen die de regenbooggemeenschap beter beschermen dan de rechterflank dat ooit zal doen.
Toch is het te vroeg om champagne te ontkurken. Want wie iets verder kijkt, ziet een zorgwekkender plaatje. Ja, Geert Wilders heeft flink ingeleverd. Maar het uiterst rechtse blok is er nog altijd stevig — sterker zelfs. Samen hebben PVV, BBB, en een reeks andere partijen die het ‘volk’ menen te vertegenwoordigen, nu 46 zetels in handen. Dat betekent: bijna een derde van het parlement. En niemand lijkt daar nog echt van te schrikken. Het is gewoon geworden[2], om met politicoloog Rosan Smits (met wie Gaykrant deze week een interview publiceert) te spreken.
Die normalisering is misschien nog het meest verontrustend. Extreemrechtse retoriek is inmiddels ingebakken in talkshows, gemeentepolitiek, en sociale media. Het is de achtergrondruis van onze democratie geworden. En terwijl we ons verheugen over Rob Jetten die als ‘the first gay-premier’ internationaal wordt bejubeld, schuift de rechterkant van Nederland stilletjes verder op.
Want ook daar wringt iets. Buitenlandse (queer) media vielen bijna van hun stoel van enthousiasme. “The Netherlands to get its first gay prime minister!” schreven ze, compleet met foto’s van Rob Jetten en zijn Argentijnse partner: glimlachend, jong, strak in pak. “Cute, hot, sexy.” Queer media blinken bepaald niet uit in feitelijke informatie (kennelijk niet gehinderd door enige kennis van het Nederlandse politieke systeem) maar uiten hun natte dromen: “Netherlands Officially Elected Its Youngest and First Openly Gay Prime Minister, And He’s Engaged to an Olympian.” (Gayety) Je zult maar lelijk zijn en de verkiezingen als homo winnen. Ik vroeg me meteen af hoe queer media ooit hebben geschreven toen Fortuyn premier dreigde te worden? Ook cute en hot? N.b. seksuele oriëntatie laat staan uiterlijk is nooit een garantie voor het beschermen van lhbti-rechten. Maar ach, wel als het eventjes zo uitkomt kennelijk wel.
De berichtgeving is beledigend voor waar Jetten politiek voor staat. En ook hier geldt een kritische noot. Jetten’s seksuele oriëntatie was in de hele campagne nauwelijks een onderwerp. Integendeel: D66 poetste het zorgvuldig weg. Geen regenboogvlag, geen Pride-taal, geen uitgesproken lhbti-plannen, bang om als woke te worden bestempeld? Hoe anders dan eerdere campagnes.
Dus ja, er is reden tot hoop. Maar er is ook reden tot scherpte. De regenboog boven Den Haag is mooi, maar nog pril — en kan bij de minste storm weer verdwijnen. Wie denkt dat deze verkiezingen de strijd om vrijheid en gelijkheid hebben beslist, vergist zich. De regenboog is geen eindstation. Het is het startschot van het volgende gevecht.
Binnenkort: lees het interview a.s. woensdagmiddag met Rosan Smits en Gaykrant waarin uitgebreid wordt ingegaan op de rol die de regenboogbeweging en queer media in moeten nemen als bastion tegen oprukkend extreem rechts.
[1] Zie de interviews van Gaykrant onlangs met progressieve partijen.
[2] https://decorrespondent.nl/16504/uiterst-rechts-is-uiterst-groot-en-dat-begint-te-wennen/cc909aab-68bb-06e5-0880-760bf4d6a3c0