“Kinderen moeten beschermd worden tegen de boodschap dat die gevoelens niet mogen bestaan.”

Door Bamber Delver, voorzitter Stichting Gaykrant

Afbeeldingen uit onderzoek door Nieuwsuur

Het ministerie van Onderwijs (*) is duidelijk: geen enkele school mag homoseksualiteit afwijzen. Maar de praktijk, zo blijkt opnieuw uit het op 30 september 2025 verschenen onderzoek van Nieuwsuur, is dat veel reformatorische en islamitische scholen relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht wel degelijk veroordelen. Het onderzoek is niet alleen reden tot bezorgdheid (een typisch Nederlands polder-woord) maar reden voor alarm. (*)

“Wij hanteren geen officiële definitie van homoseksualiteit', woordvoerder OCW

Het polderen en het met een grote boog om de hete brij heen lopen blijkt uit de reactie van OCW op hert onderzoek. Het ministerie zegt dat de vrijheid om te zijn wie je bent één van de "pijlers" is waar ons land op is gebouwd, en dat homoseksualiteit door een school niet mag worden afgewezen. Maar wat de definitie van homoseksualiteit is - alleen gevoelens of ook verkering, seks of relaties - kan het ministerie niet zeggen. "Wij hanteren geen officiële definitie van homoseksualiteit', zegt een woordvoerder. De Onderwijsinspectie verwijst naar het ministerie.

Interview met Dirk Morks, hij vertelt hoe op zijn Bijbelse school uit de kast komen opzettelijk werd bemoeilijkt

Respect met een voetnoot

Er wordt gezegd: “Je mag homo zijn, maar niet leven als homo.” Dat klinkt misschien mild, maar het is in feite een afwijzing van de kern van iemands bestaan. Want liefde en relaties horen bij ons mens-zijn. Als je die wegsnijdt, snij je iemands identiteit in stukken. De gevolgen zijn bekend en wetenschappelijk onderbouwd: kinderen die te horen krijgen dat hun gevoelens “onrein” zijn of dat liefde in hun leven niet mag bestaan, lopen ernstige risico’s op mentale problemen. Depressies, angsten, eenzaamheid. De woorden klinken zacht, maar de uitwerking is hard.

Kinderboekje met dieren die ontdekken een grote zonde te hebben begaan

Nieuwsuur trof op enkele islamitische scholen een leesboekje aan over dieren in een bos die leven volgens de wetten van de islam. Op een dag komt er een stoute wesp uit de vrije stad, waar iedereen doet 'wat ze maar willen'. De wesp overtuigt de dieren om mee te doen aan een feest, waar ze de vrijheid vieren, en rond een kampvuur dansen met de lhbti-vlag. Mannelijke dieren hebben een jurk aan. Maar dan beseffen de dieren een grote zonde te hebben begaan. Ze gooien de jurken en de lhbti-vlag in het vuur. (illustratie boven)

Vrijheid onder vuur

Nederland koestert vrijheid als een van haar pijlers. Maar wat is vrijheid waard als die in de klaslokalen van ons land met de voet wordt getreden? Het recht op religie mag nooit boven het recht op gelijkheid en non-discriminatie worden geplaatst. Artikel 23 van de Grondwet geeft scholen ruimte om hun identiteit uit te dragen. Maar die ruimte is nooit bedoeld om de identiteit van kinderen te beknotten.

De echte les

We kunnen discussiëren over definities—gaat homoseksualiteit alleen over gevoelens, of ook over relaties, verkering, seks? Maar laten we eerlijk zijn: dit is geen semantiek, dit gaat over levens. Een kind leert uit de woorden en daden van volwassenen of het mag bestaan zoals het is. Die boodschap kan niet half zijn. Wie zegt dat je wel gevoelens mag hebben, maar er niets mee mag doen, geeft niet alleen een tegenstrijdig signaal. Je zegt in feite: “Jij mag er zijn, maar alleen als een halve versie van jezelf.” Dat is geen opvoeding, dat is afwijzing.

Waar Gaykrant voor staat

Als Gaykrant zullen wij ons blijven verzetten tegen iedere vorm van verkapte discriminatie. Onze missie is helder: zichtbaarheid, gelijkwaardigheid en vrijheid voor iedereen in de regenbooggemeenschap. Liefde is geen ideologie, maar een mensenrecht.

Laten we dus duidelijk zijn: kinderen hoeven niet beschermd te worden tegen hun eigen gevoelens. Ze moeten beschermd worden tegen de boodschap dat die gevoelens niet mogen bestaan.

Vrijheid is niet de vrijheid om jezelf te verloochenen. Vrijheid is de ruimte om lief te hebben, ongeacht wie je bent en wie je liefhebt.

(*) Onderzoek Nieuwsuur: https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2584481-hoe-religie-en-democratische-waarden-mogen-botsen-op-nederlandse-scholen

“Zijn we als community nog zelf draagkrachtig genoeg?”

Door Bamber Delver, voorzitter Stichting Gaykrant

Foto: Jerry Greenfield (l) and Ben Cohen (r), founders van Ben & Jerry's Ice Cream (Wikimedia)

Toen medeoprichter Jerry Greenfield op 17 september j.l. opstapte bij Ben & Jerry’s, liet hij zien hoe kwetsbaar idealen zijn zodra aandeelhouders de koers bepalen. Voor de regenbooggemeenschap is dit meer dan een bedrijfskwestie: het raakt direct aan de vraag wie écht naast ons blijft staan. Het is hetzelfde gevoel toen traditionele sponsoren Pride verlieten, vaak onder druk gezet door de zogeheten anti-woke koers vanuit Amerika.

Ooit ijs vanuit solidariteit

Toen ik hoorde dat Jerry Greenfield opstapte uit onvrede over de koers, voelde ik teleurstelling. Niet zozeer omdat ik zonder mijn favoriete ijs moet, maar omdat zijn vertrek laat zien hoe kwetsbaar idealen zijn in een commerciële wereld. Ben & Jerry’s was altijd meer dan een merk. Het stond symbool voor sociale rechtvaardigheid, voor klimaat, voor migranten, en zeker ook voor LGBTQ+-rechten. Een merk dat trots een regenboogvlag voerde en zich niet wegstopte achter neutrale campagnes. Voor veel mensen uit onze gemeenschap gaf dat het gevoel: wij doen ertoe. Greenfield zegt letterlijk in zijn verklaring: “"Met een gebroken hart heb ik besloten dat ik niet langer, met goed geweten, een werknemer van Ben & Jerry´s kan blijven. Dit is een van de moeilijkste en pijnlijkste beslissingen die ik ooit heb moeten maken"

Aandeelhouderslogica i.p.v. activisme

Greenfield verklaart dat de beloofde onafhankelijkheid sinds de overname door Unilever steeds verder is uitgehold. De vrijheid om zich uit te spreken is verdampt, het activisme ingeruild voor aandeelhouderslogica. En dat raakt ons allemaal. Want als zelfs dit iconische merk zijn ruggengraat verliest, hoe stevig staan dan al die andere bedrijven die zich in juni nog hullen in regenboogkleuren? Geld in plaats van solidariteit, en eigenlijk verbaast het me niet.

Vertrouw niet blind op sponsorende bedrijven

Het vertrek van Greenfield is een signaal. We moeten niet blind vertrouwen op commerciële bondgenoten. Hun steun kan waardevol zijn, maar is niet vanzelfsprekend. Het is aan ons om kritisch te blijven, en om te zien wie er naast ons blijft staan als de wind draait. Tegelijkertijd mogen we niet vergeten hoeveel Ben & Jerry’s wél betekend heeft. Hun uitgesproken campagnes hebben LGBTQ+-rechten zichtbaar gemaakt, genormaliseerd zelfs. Ze lieten zien dat commercie en idealen elkaar niet hoeven uit te sluiten. Dat verdient respect.

Zijn we zelf nog draagkrachtig genoeg?

Nu is het moment om verder te kijken. Wie bouwt met ons aan duurzame solidariteit, niet afhankelijk van aandeelhouders maar geworteld in echte overtuiging? Wat doen we als sponsoren wegvallen? Zijn we als community zelf draagkrachtig? Welke waarden en voorwaarden hebben we? De Utrechts Pride-manier om sponsoren aan zich te binden heeft wellicht de meeste overlevingskansen: Pride stelt voorwaarden, niet de sponsoren. Maar wat te doen als volgend jaar Canal Pride in Amsterdam niet langer financieel haalbaar is en net als 2025, techreuzen Amazon en Facebook de volgende zijn die opstappen?

Dan maar een ander ijsje

Greenfield kiest ervoor zijn eigen idealen trouw te blijven. Dat is moedig. De regenbooggemeenschap kan daar een les uit trekken: bondgenootschap is mooi, maar nooit vanzelfsprekend. Onze strijd blijft van onszelf. En juist daar zal de Gaykrant altijd voor staan. Ik kies in elk geval een ander ijsmerk.

Verder lezen over de geschiedenis van Ben & Jerrys: https://mtsprout.nl/groei/ben-en-jerrys-ijs-geschiedenis.